قرارداد کار بین کارگر و کارفرما به جهت عوامل مختلفی ممکن است خاتمه یابد. از جمله اینکه کارفرما و یا کارگر ممکن است قرارداد را فسخ نمایند. فسخ قرارداد از سوی کارگر استعفا نامیده می شود. قانون کار برای استعفای کارگر شرایطی را تعیین کرده است. در این مقاله شرایط استعفای کارگر و تکلیف حقوق کارگر درصورت استعفا بررسی می شود.
شرایط استعفا در قانون کار چگونه است؟
برای استعفا از سوی کارگر، قانون کار شرایطی را پیش بینی کرده است:
- قرارداد کار، موقت و یا محدود نباشد.( برای آشنایی با انواع قرارداد کار و مفهوم قرارداد موقت یا محدود به مقاله های ” با قانون استعفای کارگر آشنا شویم” و ” استعفا در قرارداد کار موقت ” مندرج در همین سایت مراجعه کنید).
- کتبی بودن استعفا: قانون کار استعفای شفاهی را واجد اثر نمی داند و استعفا حتما باید به صورت کتبی باشد.
- اعلام استعفا از یک ماه قبل به کارفرما: فاصله بین استعفا و اتمام قرارداد کار حتما باید یک ماه تمام باشد.
- کارگر به کار خود ادامه دهد: پس از اعلام استعفا نیز کارگر باید همچنان به کار خود ادامه دهد تا مهلت یک ماهه ای که قانون کار تعیین نموده است، تمام شود.
- کارگر 15 روز فرصت دارد استعفای خود را مسترد نماید، در این صورت استعفای او بلااثر می شود.
- کارگر باید رونوشت استفعای خود را به شورای اسلامی کارگاه و یا انجمن صنفی و یا نماینده کارگران تحویل دهد.
مطلب مفید | شرایط استعفا در شرکت خصوصی
حقوق کارگر در صورت استعفا
براساس قانون کار به کارگر مستعفی حقوق زیر پرداخت میشود:
- دستمزد ایامی که مشغول به کار بوده است.
- حق سنوات براساس کارکرد کارگر
نکته: بیمه بیکاری به کارگر مستعفی پرداخت نمیشود.
پرداخت خسارت به کارفرما
چنانچه کارگر بدون رعایت مقررات در قراردادکار موقت استعفا داده و در محل کار حاضر نشود، ترک کار محسوب شده و باید خسارات ناشی از ترک کار وارده بر کارفرما را پرداخت نماید.
تفاوت استعفا و ترک کار
چنانچه کارگری بدون رعایت شرایط استعفا، محل کار را ترک کند و در محل کار حاضر نشود و از اجرای وظایف کاری امتناع کند، ترک کار محسوب می شود.
شرایطی که کارگر مستعفی شناخته می شود
در مواردی مانند بیماری، خدمت سربازی، مرخصی تحصیلی، سیل، آتش سوزی، زلزله و… کار به حالت تعلیق در می آید. پس از رفع حالت تعلیق چنانچه کارگر ظرف مدت 30 روز آمادگی خود را برای انجام کار به کارفرما اعلام نکند و یا پس از مراجعه به کارگاه و استنکاف کارفرما از پذیرش وی به هیأت حل اختلاف مراجعه نکند، مستعفی شناخته می شود.
مرجع رسیدگی به اختلافات کارگر و کار فرما
مرجع بدوی رسیدگی به اختلافات کارگر و کارفرما هیأت تشخیص اداره کار است. مرجع رسیدگی به اعتراض از رأی هیأت تشخیص ، هیأت حل اختلاف است. در مدت رسیدگی به اختلافات کارگر و کارفرما، قرارداد کار در حالت تعلیق میماند.