فرجام خواهی دعوای کار – َبه استناد بند 2 ماده 10 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری ، آرای هیات حل اختلاف ، قابل اعتراض در شعبات دیوان عدالت اداری می باشد. در حقیقت علاوه بر مرحله بدوی و مرحله تجدیدنظر ، مرحله سومی نیز در دادرسی کار وجود دارد . این دعاوی در شعبات دیوان عالی کشور انجام می پذیرد. ما به این نوع رسیدگی ها فرجامی خواهی دعوای کار می گوییم. پیش از آن بهتر است به مقاله دادرسی در دعوای کار و همچنین مقاله اعتراض به رای هیئت تشخیص نگاهی بیندازید.
فرجام خواهی دعوای کار چیست؟
فرجام در لغت به معنی پایان ، خاتمه و نهایت میباشد.در معنی حقوقی نیز فرجام به معنای بررسی نهایی رای است. رایی که از مرجع پایین تر صادر شده است. البته این بررسی علی الاصول یک بررسی شکلی خواهد بود. مرجع فرجام خواهی دعوای کار باید از نظر رعایت قوانین و مقررات رأی را بازبینی نماید. و حق ندارد که وارد رسیدگی ماهوی شود.
از نظر تاریخی، فرجام خواهی موضوعی است که در گذشته وجود نداشته است. در دادرسی سنتی قضاوت یک مرحله ای بود. اما نظر به این که اشتباه دادرس در بسیاری از مواقع جبران ناپذیر بود بنابراین در نظام های حقوقی مدرن این امر مورد توجه قرار گرفت. لذا بعد از پذیرش نظام تجدیدخواهی لزوم نظارت یک مرجع بالاتر از نظر شکلی نیز احساس گردید. به همین دلیل بود که مرحله فرجامی نیز ایجاد شد.
مرجع فرجام خواهی دعوای کار
دادرسی کار ابتدا در دو مرحله ماهوی انجام می شود. رسیدگی بدوی در هیات تشخیص و رسیدگی تجدید نظر در هیات حل اختلاف صورت می پذیرد. بنابراین آرای هیات حل اختلاف قطعی و لازم الاجرا می باشد. لیکن به استناد بند 2 ماده 10 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری، ارای هیات حل اختلاف کارگر و کارفرما قابل شکایت و فرجام در دیوان عدالت اداری است.
دیوان عدالت اداری جایگزین هیئت عالی حل اختلاف
در قانون سال 1337 مرجعی برای شکایت از آرای مراجع دادرسی کار ( شورای کارگاه و هیات حل اختلاف آن قانون) پیش بینی نشده بود. نظر به ضرورت موضوع شورای انقلاب جمهوری اسلامی ایران، به موجب لایحه قانونی راجع به تجدید نظر در آرای صادره از طرف هیات های حل اختلاف مصوب 21 /9/ 1358 مقرر نمود ظرف 15 روز از تاریخ ابلاغ رای هیات حل اختلاف ( موضوع ماده 43 قانون کار 1337) طرفین دعوا ، حق شکایت از آرای هیات مزبور را دارا هستند.
به این منظور مرجع سومی به نام هیات عالی حل اختلاف به وجود آورد. روش کار به این صورت بود که درخواست شکایت از رای هیات حل اختلاف به وزیر کار و امور اجتماعی می رسید. در صورتی که درخواست مورد قبول وی قرار می گرفت ، پرونده به هیات عالی حل اختلاف مرکب از نه نفر ( سه نفر نمایندگان دولت ، سه نفر نمایندگان کارفرمایان و سه نفر نمایندگان کارگران) ارسال می شد. هیات عالی حل اختلاف می توانست بعد از نقض رای ، مبادرت به رسیدگی ماهوی نماید. یا این که پرونده را برای رسیدگی مجدد و صدور رای به هیات حل اختلاف و پیگیری در استان تهران ارجاع دهد.
مراحل رسیدگی به دعوای کار
در سال 1360 قانون دیوان عدالت اداری تصویب شد. در بند 2 ماده 11 رسیدگی فرجامی از آرای شورای کارگاه و هیات حل اختلاف در صلاحیت دیوان قرار گرفت. بنابراین در عمل، بعد از تصویب قانون دیوان ، چهار مرجع به دعاوی کارگری و کارفرمایی رسیدگی می نموند. رسیدگی بدوی با شورای کارگاه و رسیدگی تجدید نظر با هیات حل اختلاف بود. آرای هیات حل اختلاف قابلیت رسیدگی در هیات عالی حل اختلاف را داشت. همچنین آرای شورای کارگاه و هیات حل اختلاف مورد رسیدگی فرجامی در دیوان عدالت اداری قرارل می گرفت.
با تصویب قانون کار سال 1369 هیات تشخیص جانشین شورای کارگاه شد و هیات عالی حل اختلاف نیز منحل گردید در نتیجه دیوان عدالت اداری تنها مرجع نظارتی بر آرای مراجع دادرسی کار ( هیات تشخیص و هیات حل اختلاف ) شد. این نظارت همچنان طبق بند 2 ماده 10 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال 1390 که جایگزین بند 2 ماده 13 قانون دیوان عدالت اداری سال 1385 و بند 2 ماده 11 قانون سال 1360 شده است ادامه دارد. بنابراین هم اکنون ، دیوان عدالت اداری ، مرجع فرجام خواهی از آرای هیات حل اختلاف و سومین مرحله از جریان دادرسی کار می باشد.
دیوان عدالت اداری و فرجام خواهی از دعاوی
در مجموع می توان گفت بعد از طرح دعاوی در مراجع دو گانه تشخصی و حل اختلاف امید افراد به دیوان عدالت اداری است. البته بیشتر دعاوی کار در همان دو مرحله اول حل می شود. کمتر دعاوی کار است که به دیوان عدالت اداری راه پیدا کند.
وکیل اداره کار
اگر شما دارای پرونده دعوای کار می باشید و قصد دارید توسط وکیل اداره کار موضوع را پیگیری نمایید می توانید با ما تماس بگیرید. وکیل دعاوی کارگر و کارفرما می تواند مرجع مناسبی برای شما جهت احقاق حقوق از دست رفته تان باشد.