شکایت از کارفرما به علت اخراج
شکایت از کارفرما به علت اخراج یکی از شایع ترین دعاوی کار می باشد. مشکلات و آثار ناشی از این دعوا بخشی از چالش های محیط های کسب و کار است.
اخراج کارگر ممکن است به دلایل متعددی صورت گیرد. از جمله این دلایل می توان به عدم کارآمدی کارگر، تعدیل نیرو و کاهش هزینه ها، انتقادات کارگران و … اشاره نمود.
این دلایل طبق قوانین کار می تواند قانونی و یا غیر قانونی تلقی شود. تنها در صورت اشراف به قوانین و مقررات کار است که می توان نسبت به احقاق حقوق طرفین اقدام نمود.
مراجع رسیدگی به شکایت از کارفرما به علت اخراج
شکایت از کارفرما به دلیل اخراج نیز مانند سایر دعاوی ناشی از کار مابین کارگر و کارفرما، در شواری کار، هیئت تشخیص و هیئت حل اختلاف قابل پیگیری است. اما آنچه مسلم است طرح دعوی و شکایت از کارفرما در این مورد، دارای پیچیدگی هایی است. از این رو پیگیری آن نیازمند اشراف به قوانین کار و بیمه است. این امر نیز در تخصص وکیل با تجربه و مسلط بر قوانین کار خواهد بود.
اگر کارگاهی دارای شورای اسلامی کار نباشد، موضوع دعوا ابتدا در انجمن صنفی مطرح می گردد. ممکن است در این مرحله موضوع با توافق کارفرما و کارگر حل نشود. بنابراین موضوع به هیأت تشخیص ارجاع می شود. در صورت عدم نتیجه، این بار دعوی در هیئت حل اختلاف مطرح و نظر این هیئت، ملاک عمل خواهد بود.
تشریفات و شروط اخراج کارگر توسط کارفرما
برای طرح دعوی و ادعای شکایت از کارفرما ، می بایست شروط و دلایل قانونی و مستند داشته باشید. هرگاه کارگر در انجام وظایف محوله قصور کند و یا آیین نامه های انضباطی کارگاه را نقض کند، کارفرما اختیار قانونی برای برخورد با وی را خواهد داست. بر اساس ماده 27 قانون کار، کارفرما حق دارد با جلب موافقت شواری اسلامی کار، مطالبات و حقوق معوقه و سنوات کارگر را به وی پرداخت و قرارداد را فسخ یا کارگر را اخراج نماید.
موارد غیرموجه اخراج کارگر از کار
برابر ماده 20 قانون کار و مستند به مواد 15 تا 19 همین قانون، در مواردی مشکلات خارج از اراده کارگر موجب دور شدن وی از محیط کار می گردد. در این صورت کارفرما حق اخراج وی را ندارد. ممکن است کارفرما پس از رفع حالت تعلیق از پذیرفتن کارگر خودداری کند. در این صورت عمل در حکم اخراج غیر قانونی، محسوب می شود. لذا کارگر می تواند موضوع شکایت از کارفرما را برابر قانون و ظرف مدت 30 روز از طریق هیات تشخیص پیگیری نماید.
ممکن است کارگر بدون عذر موجه حداکثر 30 روز پس از رفع حالت تعلیق، آمادگی خود را برای انجام کار به کارفرما اعلام نکند. یا پس از مراجعه و استنکاف کارفرما، به هیات تشخیص مراجعه ننماید. در این حالت ها وی مستعفی شناخته می شود.
تعهدات کارفرما در مورد اخراج غیرقانونی از کار
پس از رفع حالت تعلیق، کارفرما نباید از بازگشت به کار مجدد کارگر، خودداری نماید. زیرا این اقدام او در حکم اخراج غیرقانونی محسوب می شود. در این رابطه کارگر می تواند به هئیت تشخیص مراجعه نماید. در صورت غیرموجه بودن دلایل کارفرما برای عدم پذیرش کارگر، کارفرما موظف است به دو صورت عمل نماید:
- بازگرداندن کارگر به کار
- پرداخت حقوق یا مزد وی از تاریخ مراجعه به کارگاه
ممکن است دلایل کارفرما، موجه، تشخیص داده شود. در این صورت کارفرما موظف خواهد بود به ازای هر سال سابقه کار کارگر، 45 روز آخرین دستمزد با عنوان حق سنوات به وی پرداخت نماید. (تبصره ماده 165 قانون کار)
تمامی موارد ذکر شده در تشخیص قانونی یا غیرقانونی بودن اخراج کارگر از کار، متاثر از مفاد مندرج در قرارداد کار می باشد. پس برای جلوگیری از هرگونه دعوای ناشی از کار، پیش از ورود به مباحث اجرایی، تنظیم قرارداد قانونی زیر نظر یک مشاور خوب و یا یک وکیل متخصص امور کار بسیار ضروری است.