تفاوت مدت قرارداد با زمان اجرای تعهدات – مدت در قرارداد با زمان اجرای تعهدات ناشی از قرارداد دو مقوله متفاوت از یکدیگرند. اما دیده می شود که در مواردی امضاء کنندگان و یا طرفین یک قرارداد این دو مفهوم را به جای یکدیگر اشتباه می گیرند.
مدت قرارداد چیست؟
منظور از مدت قرارداد ، دوره زمانی مشخصی است که پس از اتمام آن دیگر قرارداد از بین خواهد رفت. در نتجه قرارداد از درجه اعتبار ساقط خواهد شد. مانند تعیین مدت در عقد اجاره یا وکالت. مثلاً در عقد اجاره معمولاً بعد از پایان یکسال، قرارداد پایان می یابد. و مستاجر باید ملک را تخلیه نماید. یا در عقد وکالت اگر مدت وکالت شش ماه باشد به محض اتمام مدت، عقد وکالت خاتمه می یابد.
زمان اجرای قرارداد چیست؟
منظور از زمان اجرای تعهدات ، دوره ای است که متعهد فرصت دارد تا تعهد را در آن بازه زمانی انجام دهد. و در صورت عدم انجام تعهد، مرتکب تخلف می شود. و اصولاً طلبکار می تواند علاوه بر الزام متعهد به اجرای تعهد خسارت تاخیر نیز مطالبه نماید. به عنوان مثال اگر برای تعهد فروشنده به تحویل کالا سه ماه مهلت تعیین شود اتمام مدت اصولاً تاثیری در اصل قرارداد ندارد. لذا تعهد فروشنده باقی است.
آثار حقوقی مدت و زمان قرارداد
تفکیک تعیین مدت برای اصل قرارداد و تعیین مدت برای اجرای تعهدات ناشی از آن دارای آثار عملی مهمی است. به عنوان مثال فرض کنید در قرارداد مشارکت در ساخت مدت قرارداد دو سال قید شود. (و منظور طرفین واقعاً تعیین مدت برای اصل عقد باشد نه تعیین مهلت اجرای تعهد ناشی از عقد). در این صورت قرارداد پس از دو سال منتفی می شود. چنانچه سازنده هنوز ملک را تکمیل نکرده باشد الزام وی به تکمیل بنا ممکن نیست. زیرا مبنای تعهد وی قراردادی بوده است که دیگر وجود ندارد. و مالک ناچار است صرفاً از سازنده خسارت عدم انجام تعهد دریافت کند.
در حالی که اگر مدت دو سال برای اجرای تعهدات سازنده تعیین گردد. پس از انقضای دو سال مالک می تواند سازنده را به تکمیل بنا ملزم کند. و تا زمان تکمیل بنا از سازنده خسارت تاخیر دریافت کند.
مطالب مفید برای مطالعه: