قانون استعفای کارگر ، شرایط استعفا، حقوق کارگر در صورت استعفا، مرجع حل اختلاف کارگر و کارفرما، نمونه استعفا کارگر، مستندات قانونی
برای آنکه بدانید قانون استعفای کارگر چه مقرراتی را شامل می شود، با ما همراه شوید. در این مقاله در این زمینه اشارات مختصری خواهیم داشت. در ابتدا موضوع خود را با قرارداد کار آغاز می نماییم. در ادامه نیز ، شرایط استعفای کارگر را مرور خواهیم نمود. در این مورد برای مطالعه بیشتر می توانید مقاله های استعفا در قرارداد کار موقت و شرایط استعفا و اخراج کارگر را نیز مطالعه نمایید.
نکته مهم دیگر آنکه شما به عنوان کارفرما و یا کارگر ممکن است در محیط کسب و کار خود با انواع چالش ها و اختلافات کاری مواجه شوید. در این صورت لطفا قبلا از هر گونه اقدام نسنجیده ، با ما با تماس بگیرید تا بهترین راه حل را در اختیار داشته باشید.
قرارداد کار:
براساس قانون کار ، کارگر کسی است که به هر عنوان در مقابل دریافت حق السعی ، اعم از مزد ، حقوق ، سهم سود و سایر مزایا به درخواست کارفرما کار می کند. اما قرارداد کار ، قراردادی است میان کارگر و کارفرما که می تواند به صورت کتبی یا شفاهی باشد. به موجب این قرارداد، کارگر در مقابل انجام کار موقت یا غیر موقت برای کارفرما ، حق السعی ( مزد، دستمزد، حقوق و…) دریافت مینماید.
انواع قرارداد کار:
- قرارداد کار دائم: برای قراردادکار مدت تعیین نمیشود و تنها زمان آغاز کار ثبت میشود.
- قرارداد کار موقت: برای قراردادکار مدت معین و محدودی تعیین میشود که بعد از اتمام مدت قراردادکار خود به خود منحل میشود.
- قرارداد ساعتی: در این قرارداد کار مزد کارگر براساس ساعت کاری تعیین میشود.
- قرارداد پیمانکاری: قراردادی است که انجام کار معین از پیمانکار خواسته میشود و محدود به مدت نیست.
موارد خاتمه قرارداد کار:
برای آنکه بدانیم قانون استعفای کارگر چگونه اجرای می شود خوب است ابتدا بدانیم خاتمه قرارداد کار در موارد زیر حادث می شود:
الف – فوت کارگر
ب – بازنشستگی کارگر
ج – از کار افتادگی کلی کارگر
د – انقضاء مدت در قراردادهای کار با مدت موقت و عدم تجدید صریح یا ضمنی آن
ه – پایان کار در قراردادهایی که مربوط به کار معین است
و – استعفای کارگر
فسخ قرارداد کار:
فسخ یا برهم زدن قرارداد کار از سوی کارگر و انصراف از ادامه کار استعفا از کار محسوب میشود.
شرایط استعفا در قانون کار:
همانطور که ملاحظه شد قانون استعفای کارگر در واقع همان قانون کار است. براساس قانون کار ، برای استعفای کارگر شرایط زیر باید رعایت شود:
- قرارداد کار دائم یا پیمانکاری و ساعتی باشد و قرارداد کار موقت یا معین نباشد.
- استعفا باید به صورت کتبی به کارفرما اطلاع داده شود.
- کارگر باید یک ماه قبل استفعای خود را کتباً به کارفرما اعلام کند و به کار خود ادامه دهد. چنانچه حداکثر ظرف 15 روز انصراف خود را از استعفا ، به کارفرما اعلام کند، استفعای او منتفی میگردد.
- در محل هایی که واحدهای صنفی کار وجود دارد، کارگر باید رونوشت استفعای خود را به شورای اسلامی کارگاه و یا انجمن صنفی و یا نماینده کارگرانتحویل دهد.
تفاوت استعفا با ترک کار و غیبت:
غیبت آن است که کارگر بدون هماهنگی و اطلاع دادن به کارفرما در محل کار حاضر نمیشود. اما استعفا ، با رعایت شرایط و تشریفات مقرر در قانون کار صورت میگیرد . در ترک کار، کارگر بدون رعایت شرایط و تشریفات استعفا در محل کار حاضر نمیشود و مقصود او جدایی از محل کار به طور کلی است.
حقوق کارگر در صورت استعفا:
براساس قانون کار ، به کارگر مستعفی حقوق زیر پرداخت میشود:
- دستمزد ایامی که مشغول به کار بوده است.
- حق سنوات براساس کارکرد کارگر
- بیمه بیکاری به کارگر مستعفی پرداخت نمیشود.
مرجع حل اختلاف کارگر و کارفرما:
قانون استعفای کارگر ، مرجع بدوی رسیدگی به اختلافات کارگر و کارفرما هیأت تشخیص اداره کار است. مرجع رسیدگی به اعتراض از رأی هیأت تشخیص ، هیأت حل اختلاف است. در مدت رسیدگی به اختلافات کارگر و کارفرما، قرارداد کار در حالت تعلیق می ماند.
نمونه استعفای کارگر در قرارداد کار:
جناب آقای ….کارفرمای محترم
با سلام و احترام
اینجانب ……………..به شماره شناسنامه…………… که در تاریخ………..قراردادکار با حضرتعالی منعقد نموده ام و در واحد…………مشغول به کار میباشم؛ به دلیل دوری محل کار از محل سکونت برای حضور در محل کار با عسر و حرج مواجه هستم؛ لذا تقاضای استعفای خود را از تاریخ…….تقدیم مینمایم و تقاضا دارم نسبت به تسویه حساب اینجانب اقدام فرمایید.
با تشکر
نام و نام خانوادگی
تاریخ و امضا
مستندات قانونی:
ماده 2 قانون کار:
کارگر از لحاظ این قانون کسی است که به هر عنوان در مقابل دریافت حق‌السعی اعم از مزد، حقوق، سهم سود و سایر مزایا به درخواست‌کارفرما کار می‌کند.
ماده 7 قانون کار:
قرارداد کار عبارت است از قرارداد کتبی یا شفاهی که به موجب آن کارگر در قبال دریافت حق‌السعی کاری را برای مدت موقت یا مدت غیر‌موقت برای کارفرما انجام می‌دهد.
تبصره 1 – حداکثر مدت موقت برای کارهایی که طبیعت آنها جنبه غیر مستمر دارد توسط وزارت کار و امور اجتماعی تهیه و به تصویب هیأت‌وزیران خواهد رسید.
تبصره 2 – در کارهایی که طبع آنها جنبه مستمر دارد. در صورتی که مدتی در قرارداد ذکر نشود، قرارداد دائمی تلقی میشود.
ماده 21 قانون کار:
قرارداد کار به یکی از طرق زیر خاتمه می‌یابد:
الف – فوت کارگر
ب – بازنشستگی کارگر
ج – ازکارافتادگی کلی کارگر
د – انقضاء مدت در قراردادهای کار با مدت موقت و عدم تجدید صریح یا ضمنی آن
ه – پایان کار در قراردادهایی که مربوط به کار معین است
و – استعفای کارگر.
تبصره – کارگری که استعفا می‌کند موظف است یک ماه به کار خود ادامه داده و بدواً استعفای خود را کتباً به کارفرما اطلاع دهد و در صورتی که‌حداکثر ظرف مدت 15 روز انصراف خود را کتباً به کارفرما اعلام نماید استعفای وی منتفی تلقی میشود و کارگر موظف است رونوشت استعفا و‌انصراف از آن را به شورای اسلامی کارگاه و یا انجمن صنفی و یا نماینده کارگران تحویل دهد.
ماده 22 قانون کار:
در پایان کار، کلیه مطالباتی که ناشی از قرارداد کار و مربوط به دوره اشتغال کارگر در موارد فوق است، به کارگر و در صورت فوت او به‌وارث قانونی وی پرداخت خواهد شد.
ماده 24 قانون کار:
در صورت خاتمه قرارداد کار، کار معین یا مدت موقت، کارفرما مکلف است به کارگری که مطابق قرارداد، یک سال یا بیشتر، به کار اشتغال‌داشته است برای هر سال سابقه، اعم از متوالی یا متناوب بر اساس آخرین حقوق مبلغی معادل یک ماه حقوق به عنوان مزایای پایان کار به وی پرداخت نماید.
ماده 25 قانون کار:
هر گاه قرارداد کار برای مدت موقت و یا برای انجام کار معین، منعقد شده باشد هیچ یک از طرفین به تنهایی حق فسخ آن را ندارد.
تبصره – رسیدگی به اختلافات ناشی از نوع این قراردادها در صلاحیت هیأتهای تشخیص و حل اختلاف است.
ماده 71 قانون کار:
در صورت فسخ یا خاتمه قرارداد کار یا بازنشستگی و ازکارافتادگی کلی کارگر و یا تعطیل کارگاه مطالبات مربوط به مدت مرخصی‌استحقاقی کارگر به وی و در صورت فوت او به ورثه او پرداخت میشود.
ماده 157 قانون کار:
هر گونه اختلاف فردی بین کارفرما و کارگر یا کارآموز که ناشی از اجرای این قانون و سایر مقررات کار، قرارداد کارآموزی،موافقت‌نامه‌های کارگاهی یا پیمانهای دسته‌جمعی کار باشد، در مرحله اول از طریق سازش مستقیم بین کارفرما و کارگر یا کارآموز و یا نمایندگان آنها در‌شورای اسلامی کار و در صورتی که شورای اسلامی کار در واحدی نباشد، از طریق انجمن صنفی کارگران و یا نماینده قانونی و کارگران و کارفرما حل و‌فصل خواهد شد . و در صورت عدم سازش از طریق هیأتهای تشخیص و حل اختلاف به ترتیب آتی رسیدگی و حل و فصل خواهد شد.
ماده 159 قانون کار:
رأی هیأتهای تشخیص پس از 15 روز از تاریخ ابلاغ آن لازم‌الاجرا میگردد. در صورتی که ظرف مدت مذکور یکی از طرفین نسبت به‌رأی مزبور اعتراض داشته باشد اعتراض خود را کتباً به هیأت حل اختلاف تقدیم مینماید. و رأی هیأت حل اختلاف پس از صدور قطعی و لازم‌الاجرا‌خواهد بود. نظرات اعضاء هیأت بایستی در پرونده درج شود.